یـِہ نـَفَرْ هـَسْ
ڪـِهْ بــایَدْ بــاشـہْ تــا بــاشَمْ
بـایَدْ قَلْبــِشْ بِزَنِـہ تــا قـَلْبـَمْ بـِزَنـِهْ
بـاید ْنـَفـَسْ بِڪـِشـِهْ تــا نفـَسْ بـِڪـِشَمْ
یِـہْ نَـفـَرْ هـَسْ
ڪـِهْ بـودَنِشْ بـِمْ آرامـِشْ میــدِهْ
یـِهْ نـَفـَرْ هـَسْ
ڪـِهْ بــا ڪُلّ دُنْیــا عَوَضِشْ نِمیڪـُنَمْ
ڪـِهْ ڪـلی حـــَسودَمْ واسـَشْ
یـِک ڪلام خـَتْمِ ڪــَلامْ
یـِهْ نــــــَفـَــــــــرْ هَسْ ڪـِهْ
نـَبــاشـِہْ مـَـــنَــــــمْ نیســـْتَم..

یکـــ ساعَتـــ که آفتابـــ بتابد
خاطرهـ ی شبــِ بارانــ ـی از یـــاد میرود
این استـــ حکایتــِ انسان هآ
” فراموشــــــے “